Donderdag 6 december zit schrijver dezer overladen met pakskes van de heilige sint, de visa aanvragen te herschrijven.

Immers na het lange wachten aan de balie van zijne excellentie de ambassadeur van een Islamitische staat sprak een verkleunde man in gebroken Frans mij autoritair toe .

“Mozieu, les document que vous me livrez momentanément et spontanément sont obsolenscent (ik heb dit woord moeten nazoeken en blijkt dat het ‘verouderd’ betekent) et doivent être

remplie de façon correctement avec une encre noire”. Il est actuellement midi passé et il faut obligatoirement revenir demain ou aprè demain. Aprè il faudrait patiemment revenir semaine prochaine parce que le temps de vérifier les passeports et remplir les documents ....

Het is te zeggen retour naar Wijtschate en herbeginnen.

En dan is er nog de frigo. Het Walhalla van het Alltrack team in de Ecorace. Moet gevuld met van alles en nog wat want op oudejaar wordt het vieren – ja zeg – in the middle of nowhere. Oued Draa heet de stek waar wij de jaarwissel zullen ondergaan. Je moet eens kijken op de kaart. De Draa is een rivier die een bedding heeft die 360 dagen per jaar droog staat, en als er water in zou staan dan is die ongeveer 200 meter breed en passeren de bomen als patriot raketten voorbij de ongelovige kijklustigen.

Bij navraag van het team wil de éne scampies met ricard saus, een andere nog kalkoen met stampies, enz ... Ik heb navraag gedaan om iets groters te huren maar dan kom ik bij een transporteur terecht die vriendelijk een kamion te beschikking stelt waarmee ze koeien gekoeld vervoeren. Ja als we daar moeten geraken op oudejaar dan denk ik dat we volgende week reeds mogen vertrekken.

Dus het wordt een simpel allegaartje van een beetje pindanoten, een paar stukken worst, een paar blokskes kaas, een riekarke voor de énen, een wit wijntje voor de andere – maar om die bende te vullen gedurende 2 weken is het toch een ferme boodschappenlijst bij mekaar. Bieke zal opnieuw content zijn.

En dan is er de voorbereiding hotels, vluchten retour, hotels langs het parcours – nu ja hotels – In Tagounite is er een hotel waar sommige slaapkamers een deur hebben. Er is zelfs 1 kamer met een waterkamer (une salle d’eau). Ik probeerde te bellen maar ze zullen pas volgend jaar een telefoon hebben. Dus waterzakken meenemen om lokaal in het zand een douche te nemen.

En dan is er ook Chami in Mauretanië waar het hotel uitgebaat wordt door een fruitkweker die werkloos is. Ja het is niet moeilijk als er amper regen valt en het overdag 40 graden is dat je moeilijk fruit kunt kweken ...

Eric houdt zich goed bezig met de samenstelling van onze kamion – wisselstukken, banden, materiaal, las- en andere posten. Maar de schrijver dezer heeft 2 vierkante meter ter beschikking gekregen, 2 meter hoog om catering op te stapelen. Dat zal ook een zicht zijn. De vorige keer was er een mecanicien mijn maagdelijke olijfolie (huile vierge) van een eerste persing te gebruiken om een literke of 4 olie in de Toyota te gieten. Gelukkig heb ik dat kunnen tegenhouden.

We hebben traditioneel een paar jerrycans van een liter of 10 met remolie, hydraulische olie en koelvloeistof ook terug in de cateringdozen zitten. Maar ze zijn in het rood gemerkt. De mekaniekers weten nu al dat de rode jerrycans niet dienen voor de ingewanden van de auto’s maar voor die van Joost en de zijnen.

Het is juist. We zijn aan het aftellen. Maar de drukke agenda’s van iedereen maakt dat we een koers aan het rijden zijn voor de koers.

Maar nu de Heilige Man terug naar Spanje vertrokken is zal het weer wat rustiger worden zeker.

Iedereen duimen maar – schrijven op het gastenboek en tot binnenkort – als we bijna klaar zijn.

René