Het was een hevige brok. 4 etappes op onverhard. 

 De laatste 2 veel diepe putten en heel veel stenen. We hebben toch hevig verdedigd. Maar tegen die koersauto's' is niet veel opgewassen. 

Vijf, vier, drie, twee, één en we zijn weg. Flat out voor 600 meter, 500, 400, 300, 200 coming uw rechts 1 followed by Links 3 - aan de koord en flat out voor 300 meter, 200 following Rechts één twisty links één met een lange links en dan flat out voor 400, 300, 200 in the brakes voor een T 3 - dirt en flat out voor 400 ... Het is eens wat anders dan een seconde te trage, 2 seconden te rap - en wij die dachten in Peking - Parijs es les te kunnen geven in regularity. 

We rijden ons autootje in frieten vaneen zegt Eric die overigens nooit veel frieten eet. De tijden waren geeneens zo slecht en het is verbazend dat we nog altijd op plaats zes staan. Maar er zijn er een paar in het decors terechtgekomen en zoals er gereden wordt verwacht ik nog meer van dat. En t's te hopen dat we er niet bij zullen zijn.

Gisterenavond zaten we opnieuw in een apekot. Een hotel dat in 1948 veel furore maakte en Palace hotel heette. Een Nederlander kwam mij beleefd vertellen deze morgen dat we ons moesten haasten met het ontbijt want dat de sloopwerkzaamheden dadelijk zou beginnen. Geen telefoon, geen internet, we zaten precies in de brousse. 

Nochtans is Wit Rusland een erg mooi land. 

Sterkte Rita - we denken veel aan jou en Gerard - ik had gehoopt dat je zou supporteren onderweg. Tot maandag terug in België ik kom dan es langs. 

Morgen passage aan de grens en onze ontmoeting terug met Joost die 4 dagen gewerkt heeft om zijn benzineprobleem en zijn lagerprobleem eindelijk op te lossen. 

 We duimen alvast voor een goede Europese ronde voor onze konijnen.